θάνατος, δεν είναι, τώρα, οι κάργιες που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια
- εκσυγχρονίστηκαν οι καιροί -
μα οι φράχτες στα μυαλά μας, και το λιβάνισμα της παραμόρφωσής μας.
παρασημοφορεμένοι τενεκέδες στην καθημερινή δίνη των παγκόσμιων γιορτών και της στημένης *παρα*ποίησης στα τέσσερα, για το δαγκωτό τέσσερα της υποταγής μας._
* έξω οι μέρες γρυλίζουν πόνο και χείλη συμπληγάδων κραυγών, που πρόλαβαν να μαγκώσουν τη γλώσσα που λάλησε φιλί, κι ο κόσμος βυθίστηκε. αποστεωμένα μέλη στου διαστρεβλωμένου Ιορδάνη τα άγρια ύδατα._
σα να τραβάς τα σπλάχνα της ψυχής σου με τα δόντια / να σου γλιστρά η καρδιά. / ν' αγωνιάς να την αρπάξεις ξανά. / ο ιδρώτας; Τίποτα, στον ατέρμονο πόνο. / να χάνεις τις αρτηρίες του μυαλού σου, σε ακατάσχετη τροπή. / να σκίζεται ο νους. / να ουρλιάζει το σύμπαν σου ολάκερο: / "δεν έχεις, ρε ψυχή, που ξεσκίζεις την Ψυχή σου;" / κι εσύ αλύγιστος, με το βαρύ το φορτίο της μέγιστης αποστολής σου δεμένος καρμικά πειρατικά - / έρωτας που σε συνθλίβει γεμίζοντάς σε Σκυλίσια ξενύχτια στους πλανήτες / που μιλάνε βολές στην καρδιά / χτυπώντας του Ώρου το ρολόι, / όταν παίζει κουτσό ανάμεσα στ' άστρα, / ανυποψίαστο παιδί - / πώς ένα θνητό φονικό / γεννάει αθάνατη πνοή-;- / και πώς ο μέγας κυνηγός οδηγεί χορό ερώτων / που μόνο η Ποίηση αποθανατίζει για / μάθημα πυρός, πάνω στο χώμα και μέσα στο χώμα. / στιγματισμένος οργασμός η φωτιά του Έρωτα, / με όλα τα Άλφα αναμμένα περίτεχνα / στην αναμονή της συντριβής. / Έτσι μου σφύριξαν Εκείνοι και τράβηξαν ξανά για τα βαθιά τους. / μετά, οργώνουν οι Εραστές και λάμπουν "πάντα αίμα" στο Μέγιστο Ερωτικό. μια γομολάστιχα μένει. μαθητική κίνηση απλή / πάνω απ' το Θάνατο Ζωή, που πριν, που απόψε στο σούρουπο φιλί με όλο το δείλι στο τετράδιό μου._
*μόνο έτσι γράφεται η Ποίηση. ..όπως ο Έρωτας. "πάντα" με "αίμα" ζωής *
άπειρες φορές, από χρόνια παιδικά, προβληματίστηκα κι εγώ, για το τι
είναι αληθινό. πρόσφατα, συνέδεσα την Αλήθεια με την Αλητεία - εκείνη
την Αλητεία, που θυμίζει Γώγου Κατερίνα και τους Καταραμένους των
καιρών, τη λαμπρή Αλητεία της Αλάνας, του σεργιανίσματος, προς
ιχνηλάτηση, κι αναζήτηση - ακόμη και της ουτοπίας. και ξέρεις; κάθε φορά
κατέληγα στο Μέγα Ψέμα - αυτό που σε τρελαίνει διψασμένα σαν Όνειρο.
και μετά, στη Μέγιστη Μοναξιά των Ορειβατών της Αποκάλυψης ή των Γενναίων
του Έρωτα, που μένουν, για πάντα σε κάποια χείλη, με γδαρμένη την
καρδιά, και το νου στην τρικυμία, κι ανατρέπουν το θνητό του ναυαγού, με
την ανάδειξη της πρόστυχης Ιθάκης, που ξέχναγε πάντα να υπάρχει.. -
Ευαγγελία Πατεράκη -
Ροζάννα Καροπούλου:
ΘΕΛΩ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΝΑ ΜΟΥ ΟΡΙΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ Α Κ Ρ Ι Β Ε Ι Α ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ
"Α Λ Η Θ Ι Ν Ο"....ΑΠΕΥΘΥΝΘΗΚΑ: ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ+TON MANO+ΤΗΝ ΤΖΕΝΟΥΛΑ(ΕΝΕΚΑ
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΩΝ ΜΟΥ ΠΡΟΣΒΑΣΕΩΝ..),ΜΑ ΜΕ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΑΝ...ΑΠΕΥΘΥΝΘΗΚΑ ΣΕ
ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑΓΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ,ΜΑ ΗΔΗ ΕΚΔΡΑΜΟΥΝ
ΛΟΓΩ ΦΩΤΩΝ...ΑΠΕΥΘΥΝΘΗΚΑ ΣΤΑ Κ.Ε.Π.,ΜΑ ΥΠΟΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ,ΛΟΓΩ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗΣ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ...ΑΠΕΥΘΥΝΘΗΚΑ ΣΤΟ 11880,ΜΑ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ
ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΜΟΥ...ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΟΤΑΝΘΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ;;;;;;ΜΗΠΩΣ, ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΙΝΑΙ Μ
Ο Ν Ο ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΟΔΕΥΕΤΑΙ ΔΙΧΩΣ ΕΜΦΑΝΕΙΣ ΛΟΓΟΥΣ;;;;;
