Πουλιώμαστε, καθημερινά, όπως σκύβουμε, να μαζέψουμε ραδίκια.
μας ξεπουλάνε μαζί με τα ραδίκια.
κουβέντες λαϊκής τα παράθυρα στις τηλεοράσεις,
και της νύχτας κουβέντες, στα αλισβερίσια των νονών.
τέρμα τα τετράμηνα, τα σαράντα, τα εξάμηνα, οι παρατάσεις.
απ' τα μνημόσυνα απέχω - παραβιάζονται τα ήθη,
και τα έθιμα, μόνο εκδουλεύσεις είναι παρακατιανές
οικογενειακές μαστροπείες. οικογενειακή δυστυχία όπου υπήρξα
αναδυόμενος αστέρας του πεζοδρομίου και
των νεκροταφείων μετά τα μεσάνυχτα,
που δεν έχω ανάγκη τη δεή,
γιατί τα πρωινά, οι άνοιες γεννούν παραφιλολογία
και τρύπες πολλές στους παλμούς της καρδιάς.
Την ώρα που θα με ουρλιάζεις ψεύτη
θυμήσου ότι κατέρρευσες, γυρεύοντας τράγο
για αποπομπή, και τα νύχια μου δεν έχουν γλώσσα να σου βγάλουν,
μόνο ξύνομαι και ξύνομαι, μέχρι που γδέρνω το μυαλό
και στάζουν οι στάχτες μου στην αυλή σου -
έτσι δε χιόνισε ποτέ στην οικουμένη
και το σύμπαν φυλλορροεί ανάμεσα λαϊκής, κι
"όταν θα πας κυρά μου στο παζάρι",
που είναι μέρα ανήμερη, στα μπαράκια με
την τσόντα στο μάτι μέρα ισχνή
στο σου λείπω με τα τεκνά αγκαζέ που παραμυθιάζεσαι.
πολιτικές κουβέντες αισθησιασμού
με όμικρον και όλα τα γράμματα της ιστορίας, ακόμη και με
αποποιήματα που μασκαρεύτηκες δόξα γιορτής.
Ένα κουβάρι οι θελήσεις σου, και
τα χόρτα κλωστές μπλεγμένες στο λαιμό σου
καθώς πνίγεσαι στη λαιμαργία της βολής σου. _
