δυο τα στρατόπεδα. δυο οι καημοί. στο τρία
ανεβαίνεις φλεγόμενος όταν σμίξεις με το δάκρυ ή, πέφτεις στο χάος και
τσακίζεσαι αν τρομάξεις στην αρμύρα.
οι αναλώσιμοι πολλοί στο ανάμεσα - σαν καταδότες της αιώνιας μάχης - ανώνυμα καίγονται στη μέση των κάστρων.
άσπρο - μαύρο οι λυγμοί. κρατώ πολεμίστρα φιλί στο απέναντι μαύρο της ενοχής σας.
όσο το αντί μου στενάζει απ' τις βολές των φιλιών μου, τόσο ξεντύνομαι τη θνητότητα της Γης. εξυψούμαι κραυγή απειρίζουσα στο ατέρμονο πέρα, με την απόλυτη
δυαδικότητα των βροντών, κι οι πύλες ορθάνοιχτες αγκαλιές σε πλεύσεις
ξωτικών μεγαλείων.
