Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

ΜΕΝΩ ΕΚΤΟΣ και ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΑ



Άτακτη στιγμή, άτακτες στιγμές. Πάντα δίχως πανωφόρι. Αφήνω το τόπι μου να κυλήσει. Χορευτής Ένας - χορόδραμα η ζωή. Και προβολέας Ένας. Ακολουθεί φλύαρα. Τα περβόλια αργούν. Τα κορίτσια αργούν. Οι παπαρούνες εκθειάζουν αντάρτικα τις τρικυμίες του αίματος. Πράξη Μία. Λέξη Μία. Μονομάχος. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Κι ας λένε, πάντα ανερμήνευτος, εξάλλου, ο καημός των φεγγαριών, και μάλλον παρεξηγημένος. Φύλο ανεξήγητον πολλάκις. Φύλο, Μονομάχος, ανάμεσα στον όχλο που κουρδίζεται, για να χειροκροτεί, την ώρα που πέφτεις στο πεδίο της μάχης. Και η γη, να μην παραλείψω να σου πω στο υστερόγραφο. Η Γη είναι η μόνη πρόθυμη ερωμένη όλων μας..