Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

ο αναμένων δικός μου...














Παύεις να λογίζεσαι κάτοπτρο / Το άδειο σούρουπο θησαυρίζει νοτιά / Καπνοί τρέχεις – νεφέλωμα αιθάλης / σε ζωές που ξενιτεύτηκαν πριν ωριμάσουν τη γενναιότητα / να βγουν σε Στιγμές Σμίξεις.

Η Τήξη σε Πονά κι ας δείχνεις Μεγάλος. Απλώνεσαι, μπουσουλάς μηρυκάζοντας πέταγμα.
Η Προσμονή σε Αδειάζει. Παύεις. Πανικός Ουρανός τρέμει βιολί την καρδιά σου.
Τουφεκίζεσαι Παιδί και αναμένεις γενικώς.
Τι όμορφος που είσαι -!- Ο Αναμένων Αιώνας μου.. τι όμορφα που χνωτίζεται ο αιώνας μου-!-