Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

επίγνωσης πάθη





















Νηστικός

κοιμάμαι

σε μήτρα

αγγέλου

να κυβερνήσω

αυτοθέλητα

τον τοκετό

της επίγνωσης

παρά τις

αντίξοες

συνθήκες

με την

ένδεια των

ανθρώπων

να θεραπευτώ από

τον πανικό

της επιβαλλόμενης

απομόνωσής μου

ως προϊόν

αιρετικό

και

απροσάρμοστο

στις ερήμην μου

αποφάσεις


Σήμερα

χαιρετώ τους

αποχωρισμούς –

παιδιά δικά μου

κι ας μη τ’

αγκάλιασα

ποτέ

κι ας μη τ’

αγκαλιάσω –


Επιστρέφω την

πέτρα

στη γη

Εκεί ανήκει -

στα χέρια

κανενός –

και στερεώνομαι

στον αιθέρα

να σηκωθώ

από έναν

παράδεισο

που δεν

κατέκτησα

γι’ αυτό

κόλαση

ονομάζω


Πρέπει να ζήσω

κι άλλη ζωή

να μάθω να

κινούμαι

γυμνός από

συνήθειες

κι επιβολές


Κι εκείνοι που

λείπουν

είναι οι

απόγονοι της

Λίλιθ

που ήπιε

πρωινά

και μάραναν

αισθήσεις

αφού τυφλοί

πούλησαν αγάπη –

μια οκά

μυριάδες
χτύποι καρδιάς –


Έτσι

μη ρωτά

κανείς

πως περνάω -;- ..

Τον επόμενο

θάνατο καλώ

να ζήσω τη

ζωή μου

Βαμμένα τα

δάχτυλα

θρύψαλα ψυχής

ερωτευμένα πάντα


Σας ακούω να

μιλάτε σε

αμφιθέατρα

και κλείνω τ’

αυτιά μου

Η γνώση υπάρχει

μέσα μου -

να καθοδηγήσω

μόνος μου

τον τοκετό μου..