Κι αν
αφήνω να
γλυστρά
αίμα
μέσα απ'
τους πόρους των
χεριών μου -
απ' τις χούφτες μου -
στο χώμα να
πέφτει..
είναι που
αναμένω
να γεννηθώ ξανά
αγριοπασχαλιά
στα στήθη των
κοριτσιών
την ώρα που
η Ποίηση
θα λατρευτεί θεός
κι οι μέρες
θα μιλήσουν με
τους περαστικούς
θα απαιτήσουν
βήματα στα νέφη
και θα θάψουν
την ικεσία..
Με τόσα παρακάλια
έπεσαν οι ώμοι
Και
μην κλαις για μένα
που
πορεύομαι φτωχός
Είμαι ο μέγας αγρότης
ένυδρος
με πάχνη των πρωινών
π' αναμετρώμαι στα ίσα
με το μάτι του κυκλώνα...
κι έτσι
μπορώ
να πονώ
ν' αγαπώ..
συνοδεύει ο Rene Aubry με:
Apres la Pluie
